Δευτέρα 20 Ιουνίου 2022

Οι «Οδηγοί Εκπαιδευτικού» για τα νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά

 


.gif

Aναρτήθηκαν από το ΙΕΠ οι «Οδηγοί Εκπαιδευτικού» για τα νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά Γυμνασίου, Λυκείου και Δημοτικού που ήδη εφαρμόζονται πιλοτικά για τα σχολικά έτη 2021-2022 και 2022-2023 σε όλα τα Πρότυπα και Πειραματικά Γυμνάσια της χώρας και θα εφαρμοσθούν κανονικά, σε καθολικό επίπεδο, από το σχολικό έτος 2023-2024 σε όλα τα σχολεία (Γυμνάσια, Λύκεια, Δημοτικά) της χώρας.

Οδηγός Εκπαιδευτικού Γυμνασίου

Οδηγός Εκπαιδευτικού Λυκείου

Οδηγός Εκπαιδευτικού Δημοτικού

Τρίτη 14 Ιουνίου 2022

Πεντηκοστή, το άνοιγμα της Εκκλησίας στον κόσμο

Η επιφοίτηση του Αγ. Πνεύματος - El Greco, αρχές 17ου αι.

 «Πεντηκοστήν εορτάζομεν και Πνεύματος επιδημίαν και προθεσμίαν επαγγελίας και ελπίδος συμπλήρωσιν. Και το μυστήριον όσον, ως μέγα τε και σεβάσμιον...». Δηλαδή, μας λέει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος [1], γιορτάζουμε την Πεντηκοστή και την έλευση του Πνεύματος και το χρόνο εκπλήρωσεως της υποσχέσεως και την εκπλήρωση εκείνου στο οποίο είχαμε ελπίσει. Και πόσο μεγάλο είναι αυτό το μυστήριο! Πόσο μεγάλο και πόσο αξιοσέβαστο!

Συμπληρώθηκαν πενήντα μέρες από την Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και δέκα από την άνοδό Του στους ουρανούς και ο αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος μας προτρέπει:

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2022

ΤO ZHTHMA TΩΝ «12». Ιστορική και νομοκανονική προσέγγιση του προβλήματος των εκπτώτων Μητροπολιτών από την Επταετία (1967-1974) έως και τη Μεταπολίτευση (1990-1996), εκδ. Αιακός, Πειραιάς, 2022, σσ. 196 (e-Book).


 

Στην παρούσα μελέτη αναπτύσσεται το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε το εκκλησιαστικό πρόβλημα, το οποίο ταλάνισε την ελλαδική διοικούσα Εκκλησία εσωτερικά, αλλά και δημιούργησε τριβές στις σχέσεις της με την Πολιτεία, σχεδόν επί μια 30ετία. Συγκεκριμένα πρόκειται για την περίοδο από το 1967 (με τo διορισμό από τη δικτατορία – και σε αντικατάσταση της κανονικής 56μελούς Ιεραρχίας – της λεγομένης 8μελούς «Αριστίνδην» Συνόδου εκ της οποίας εξελέγησαν ο νέος Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Κοτσώνης και 29 νέοι Μητροπολίτες) μέχρι το 1996 (οπότε το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας απέρριψε τις προσφυγές των λεγομένων «ιερωνυμικών»  Mητροπολιτών, εκείνων που διεκδικούσαν την επάνοδό τους στις έδρες απ’ τις οποίες εξέπεσαν το 1974, μετά τη πτώση του Aρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Κοτσώνη και την ανάρρηση στην Αρχιεπισκοπή του από Ιωαννίνων Μητροπολίτου Σεραφείμ Τίκα).

Εξετάζονται και αναλύονται οι πολιτικές και εκκλησιαστικές συνθήκες που το προκάλεσαν. Παράλληλα με την ιστορική παράθεση των γεγονότων  εξετάζονται υπό το πρίσμα των ιερών κανόνων και των νόμων οι πράξεις της κεντρικής (Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας)  εκκλησιαστικής διοίκησης της επίμαχης περιόδου, χωριζομένης με αντίστοιχα κεφάλαια σε τρία διαστήματα:

α) από το 1967 – έτος κατά το οποίο δημιουργήθηκε το πρόβλημα με την ανάρρηση σε επισκοπικούς θρόνους υποψηφίων, όχι από κανονική Ιεραρχία, αλλά από τη λεγόμενη «Aριστίνδην» Ιερά Σύνοδο – μέχρι και το 1974, οπότε οι ούτω πως εκλεγέντες αρχιερείς (οι δέκα τον αριθμό «ιερωνυμικοί», αποτελέσαντες μαζί με τους δύο, επίσης, κηρυχθέντες εκπτώτους προϊερωνυμικούς Μητροπολίτες, την λεγόμενη ομάδα των «12») κηρύχθηκαν έκπτωτοι,

β) από το 1974 μέχρι το 1989, οπότε το πρόβλημα είχει μπεί στο αρχείο και, ουσιαστικά, τελούσε σε «λήθαργο», παρά τις παρασκηνιακές κινήσεις για επανεξέτασή του, η οποία επιδιώχθηκε  μέσω επαφών των εκπτώτων – σχολαζόντων αρχιερέων με πολιτικούς και εκκλησιαστικούς παράγοντες, επί σκοπώ την επάνοδό τους στην ενεργό  δράση και

γ) από το 1989 μέχρι το 1996, διάστημα, κατά τη διάρκεια του οποίου παραχωρήθηκε το δικαίωμα προσφυγής των εκπτώτων στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) και εκδόθηκε απόφαση που τους δικαίωνε (1990), ωστόσο, το 1996 εκδόθηκε (μέσω νομικών ελιγμών εκ μέρους της πολιτείας, συνεργούσης της τότε διοικήσεως της Εκκλησίας) νέα, καταδικαστική απόφαση από το ίδιο το δικαστήριο (ΣτΕ), που σήμανε ουσιαστικά την λήξη του ζητήματος από νομικής, τουλάχιστον, πλευράς, και την οριστικοποίηση της αρχικώς επιβληθείσας ποινής της έκπτωσης από το θρόνο των «12» (δύο «προ – ιερωνυμικών» και δέκα υπό της λεγομένης «Aριστίνδην» Συνόδου εκλεγέντων – επί Αρχιεπισκοπείας Ιερωνύμου)  Μητροπολιτών.

Στη μελέτη έχουν περιληφθεί (μετά σχολιασμού και κριτικών παρατηρήσεων) και οι κύριες αποφάσεις των εκκλησιαστικών πειθαρχικών οργάνων της Εκκλησίας της Ελλάδος καθώς και του  ανωτάτου διοικητικού δικαστηρίου της χώρας (ΣτΕ), οι οποίες εκδόθηκαν μ’ αφορμή το «πρόβλημα των δώδεκα» (1967 και εντεύθεν) και αποτελούν τη σύγχρονη νομολογία σε θέματα εκλογής, αναγνώρισης και κατάστασης αρχιερέων της Εκκλησίας της Ελλάδος. To βιβλίο (σσ.196) έχει κυκλοφορήσει (Απρίλιος 2022) από τις Εκδόσεις «ΑΙΑΚΟΣ», οδ. Σουρή Γ. 20 – 18547 Πειραιάς. ISBN: 978-618-5666-48-4. Με την άδεια του συγγραφέα προσφέρεται σε ψηφιακή μορφή (e-Book), μέσω της εφημερίδας «Χριστιανική» («Χ»), δωρεάν στους συνδρομητές της εφημερίδας ενώ στους φίλους αναγνώστες της διατίθεται στη συμβολική τιμή των 5 ευρώ ως έσοδο-ενίσχυση για τη «Χ». Η προσφορά-διάθεση γίνεται σε μορφή CD-ROM.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν με τα Γραφεία της «Χ», στο τηλ.: 210-3806863 ή στο e-mail:  efim.xristianiki@gmail.com 

Και το όνομα αυτής «Αχρίδος»

 

Η Ιερά Σύνοδος της μέχρι τούδε σχισματικής «Εκκλησίας της Μακεδονίας», νυν Αρχιεπισκοπής Αχρίδος. Στο κέντρο ο Αρχιεπίσκοπος Στέφανος.

Από τον Χάρη Ανδρεόπουλο*

» Ένα σχίσμα έκλεισε, μια πληγή θεραπεύθηκε. Οι (προσ-) ευχές «υπέρ ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών» έπιασαν τόπο, δίνοντας χώρο στην ενότητα και δι’ αυτής στην αγάπη. Θεωρούμε ότι η απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επέλυσε το ζήτημα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αποσοβώντας τον κίνδυνο που θα δημιουργούσε η ύπαρξη του όρου «Μακεδονία» ή παραγώγου του στην ονομασία της επανεντασσομένης στη κανονικότητα Εκκλησίας των Σκοπίων, με παρεπόμενα προβλήματα, εκκλησιαστική και πολιτικά. Το Πατριαρχείο διεφύλαξε και διεσφάλισε την ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας αποκαθιστώντας τη βάσει των ιερών κανόνων «.

* Oλόκληρο το άρθρο στην «Ελευθερία» Λαρίσης, 16.05.2022

Το εκκλησιαστικό του Ουκρανικού

 

πό την ενθρόνιση του προκαθημένου της Ουκρανικής Εκκλησίας,
 Μητροπολίτου Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Επιφανίου

Από τον Χάρη Ανδρεόπουλο*

» Με αφορμή τη ρωσική εισβολή και τον πόλεμο στην Ουκρανία αξίζει τον κόπο να εστιάσουμε σε μια διάσταση που έχει την ιδιαίτερη σημασία της, την εκκλησιαστική. Αφορά την αυτοκεφαλία που δόθηκε τον Ιανουάριο του 2019 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία προκειμένου η Ουκρανία, ως ανεξάρτητο έθνος-κράτος, να αποκτήσει τη δική της -μία και ενιαία, «εθνική»- Εκκλησία και να θεραπευθούν τα σχίσματα που άφησε πίσω της η σοβιετική εποχή στη διάρκεια της οποίας τα πάντα ήλεγχε η Ρωσική Εκκλησία (Πατριαρχείο Μόσχας) εξουσιάζοντας (και) εκκλησιαστικώς την Ουκρανία ως δική της μητροπολιτική περιφέρεια, στην οποία είχε παραχωρηθεί ένα είδος (υπό επιτήρηση) αυτονομίας. Για να δούμε… Έπραξε σωστά το Οικουμενικό Πατριαρχείο παραχωρώντας την αυτοκεφαλία ή έχει δίκιο η ρωσική πλευρά (Πρόεδρος Πούτιν, Πατριάρχης Κύριλλος) που πνέει μένεα κατά του Φαναρίου αμφισβητώντας την Πράξη (τον «Τόμο» στην εκκλησιαστική γλώσσα) με την οποία παραχωρήθηκε στην Ουκρανία το δικαίωμα να έχει τη δική της, χωριστή εκκλησιαστική οντότητα/ταυτότητα, όπως συμβαίνει σε άλλες αυτοκέφαλες Εκκλησίες, ως π.χ. της Ελλάδος; «

* Oλόκληρο το άρθρο στην «Eλευθερία» Λαρίσης, 03.05.2022